Διάφορα ψυχικά νοσήματα χρειάζονται μια οικογενειακή προσέγγιση η οποία θα βοηθήσει το άτομo να ξεπεράσει το σύμπτωμα. Συχνά το ξέσπασμα μιας νόσου στο μέλος μιας οικογένειας έρχεται να εκφράσει μια οικογενειακή δυσλειτουργία που αφορά όλα τα μέλη και όχι μόνο το άτομο που πάσχει. Γι'αυτόν τον λόγο η οικογενειακή θεραπεία είναι καίριας σημασίας σε ψυχιατρικές παθήσεις όπως η νευρική ανορεξία ή άλλα ψυχοσωματικά νοσήματα.

Πρόκειται για μια προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη της όλα τα μέλη της οικογένειας και τις μεταξύ τους σχέσεις καθώς και την περίσταση μέσα στην οποία αυτά έρχονται να ζητήσουν βοήθεια. Μια κρίση ή ένα δυσάρεστο γεγονός μπορεί να ταρακουνήσει όλη την οικογένεια, κατά τον ίδιο τρόπο που ένα πρόβλημα ή μια ασθένεια ενός μέλους αυτής μπορεί να έχει επιπτώσεις στο σύνολο της ομάδας. 

Στις οικογενειακές θεραπείες τα μέλη της οικογένειας συγκεντρώνονται με συχνότητα μια με δυο φορές το μήνα. Κατά τη διάρκεια των συνεδριών ο θεραπευτής μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα ή περισσότερα ψυχοθεραπευτικά μοντέλα (ψυχαναλυτικό, συστεμικό κ.ο.κ). Αυτό που έχει ωστόσο μεγαλύτερη σημασία είναι η προσωπική επένδυση του θεραπευτή στην οικογένεια, ο τρόπος με τον οποίο θα εμπλακεί συναισθηματικά με αυτήν σύμφωνα με τη δική του ιστορία αλλά και η ικανότητά του να δημιουργήσει μια θεραπευτική συμμαχία με τα μέλη της μέχρι το πέρας της θεραπείας (Minuchin S, 1979, Watzlawick et al. 1980).